13e verslag Braamt-Millingen ad Rijn/Zelhem-Braamt
Door: Theus
Blijf op de hoogte en volg Pieterpad
01 Januari 2016 | Nederland, Ommen
Weekend: 25, 26 en 27 september 2015
Traject: Braamt-Millingen ad Rijn (24 km) Zelhem -Braamt (18 km)
Deelnemers: Jannie-Wiljan - Alexander-Karin - Berry-Lia -Carla -Sandra -Henk-Theus
Verblijf: Landal Stroombroek - Braamt
Verslag: Theus
Een kleine groep wandelaars dit weekend, we hebben maar met 8 personen gelopen. Lia en Karin waren er wel bij, maar liepen niet mee. Lia had met het in bad gaan een blessure aan haar teen opgelopen en Karin was druk met de studie. Lambert had bezoek op zijn werk en Jeanne had zich ziek gemeld maar was met de Whats App direct op de hoogte van de ontwikkelingen in het wandelkamp.
We begonnen de vrijdagavond zoals gewoonlijk met het overdragen van meubilair, serviesgoed en bestek van het ene naar het andere huisje.
Na een voedzame maaltijd naar traditionele recepten door Henk klaargemaakt was het heerlijk zitten. De actualiteiten werden besproken en er werd vooruitgekeken naar de komende dag. Er stond ons een traject van 24 km te wachten waar we toch enigszins zorgelijk naar keken. Voor het merendeel van de groep was het eigenlijk iets te ver. Maar wie A zegt moet ook . . . dus we hadden het er niet meer over. . .
Braamt-Millingen ad Rijn
’s-Morgens liepen we door een prachtig heuvelachtig bosgebied met smalle zandpaadjes als geultjes. Het was regelmatig klimmen en dalen over ongelijke paadjes met de wortels van de bomen er onder door. Het was soms lastig lopen.
We liepen verder door Karresporen en over oude zandwegen en zo kwamen we terecht in Hoch Eten een Duitse nederzetting net over de grens. Het blijft iets speciaals houden zo’n stapje over de grens het geeft een “buitenlandgevoel”. We vonden er een zonnig terras waar de koffie met appeltaart ons goed smaakte. Op krachten gekomen trokken we verder langs een prachtig uitkijkpunt over het Rijndal richting het steenovendorp Spijk.
Een totaal ander landschap als waar we de dag mee begonnen. Lange wegen en na het dorp Spijk een lange dijk die ons in de Tolkamer bracht, een douanedorp aan de Rijn waar we konden uitrusten op een aparte bank met verdiepingen, we konden er alle 8 op. Voor de kade lag een drijvende supermarkt, we konden daar de vergeten tandenborstel en het vergeten vaatje zout kopen. Het dorp bleek verrassend leuke terrasjes te hebben met een geweldig mooi uitzicht over de Rijn.
We moesten verder het dorp uit. Tot aan het Veer Pannerden – Millingen werd het zwaar, we begonnen er “doorheen te zitten” zeker de laatste kilometers voor de Pond, lange rechte stukken, we wilden maar één ding: zitten en overvaren. Het Pondje was net vertrokken toen we aankwamen, het wachten vonden we niet erg, heerlijk even rusten op een bank met uitzicht over het water. Met de overtocht gingen we van Nederland boven de grote rivieren naar Nederland beneden de grote rivieren. De kapitein haalde voor de passagiers de snoep pot uit de kast. De overtocht was leuk een mooie afwisseling op het lopen. Het einde van de wandeling kwam in zicht, de laatste loodjes waren zwaar, maar we hadden het gered !
Lia en Karin hadden inmiddels de boodschappen gedaan en de voorbereidingen getroffen voor het avondeten, wat we zeer waardeerden.
Zaterdagavond werd de strijdbijl tussen de jongens en de meisjes weer opgepakt. Er werd fanatiek gestreden om zo goed mogelijk uit te beelden. Wat uiteindelijk voor de mannen (nog een klein beetje geholpen door Karin) een kleine winst opleverde.
Zelhem-Braamt
Zelf had ik bij deze tocht echt een zondag gevoel, prachtig zonnig windstil wandel weer, over mooie vlakke zandpaden door stille kleine dorpjes rondom in de boerderijen met maisvelden en braamstruiken. Het kon niet beter. Genieten.
Halverwege de wandeling kwamen we bij de 14e eeuwse havenzate kasteel Slangenburg, We konden in een van de bijgebouwen van het kasteel, heerlijk rusten en genieten van de koffie met . . . jawel appel-notentaart.
Het landschap bleef hetzelfde, bossen met daartussen maisvelden, wat dan ook weer handig was voor degenen onder ons met een niet al te sterke blaas.
Zo kwamen we weer terug in Braamt waar we met elkaar op het zonnige terras van Auberge Graaf-Hendrik genoten van een biertje of frisje en waren trots op onszelf!
Terug naar onze “villa’s” op Landal Stroombroek, het merendeel van de groep met de auto en Berry en Alexander ach, die liepen gewoon . . . . . .
Traject: Braamt-Millingen ad Rijn (24 km) Zelhem -Braamt (18 km)
Deelnemers: Jannie-Wiljan - Alexander-Karin - Berry-Lia -Carla -Sandra -Henk-Theus
Verblijf: Landal Stroombroek - Braamt
Verslag: Theus
Een kleine groep wandelaars dit weekend, we hebben maar met 8 personen gelopen. Lia en Karin waren er wel bij, maar liepen niet mee. Lia had met het in bad gaan een blessure aan haar teen opgelopen en Karin was druk met de studie. Lambert had bezoek op zijn werk en Jeanne had zich ziek gemeld maar was met de Whats App direct op de hoogte van de ontwikkelingen in het wandelkamp.
We begonnen de vrijdagavond zoals gewoonlijk met het overdragen van meubilair, serviesgoed en bestek van het ene naar het andere huisje.
Na een voedzame maaltijd naar traditionele recepten door Henk klaargemaakt was het heerlijk zitten. De actualiteiten werden besproken en er werd vooruitgekeken naar de komende dag. Er stond ons een traject van 24 km te wachten waar we toch enigszins zorgelijk naar keken. Voor het merendeel van de groep was het eigenlijk iets te ver. Maar wie A zegt moet ook . . . dus we hadden het er niet meer over. . .
Braamt-Millingen ad Rijn
’s-Morgens liepen we door een prachtig heuvelachtig bosgebied met smalle zandpaadjes als geultjes. Het was regelmatig klimmen en dalen over ongelijke paadjes met de wortels van de bomen er onder door. Het was soms lastig lopen.
We liepen verder door Karresporen en over oude zandwegen en zo kwamen we terecht in Hoch Eten een Duitse nederzetting net over de grens. Het blijft iets speciaals houden zo’n stapje over de grens het geeft een “buitenlandgevoel”. We vonden er een zonnig terras waar de koffie met appeltaart ons goed smaakte. Op krachten gekomen trokken we verder langs een prachtig uitkijkpunt over het Rijndal richting het steenovendorp Spijk.
Een totaal ander landschap als waar we de dag mee begonnen. Lange wegen en na het dorp Spijk een lange dijk die ons in de Tolkamer bracht, een douanedorp aan de Rijn waar we konden uitrusten op een aparte bank met verdiepingen, we konden er alle 8 op. Voor de kade lag een drijvende supermarkt, we konden daar de vergeten tandenborstel en het vergeten vaatje zout kopen. Het dorp bleek verrassend leuke terrasjes te hebben met een geweldig mooi uitzicht over de Rijn.
We moesten verder het dorp uit. Tot aan het Veer Pannerden – Millingen werd het zwaar, we begonnen er “doorheen te zitten” zeker de laatste kilometers voor de Pond, lange rechte stukken, we wilden maar één ding: zitten en overvaren. Het Pondje was net vertrokken toen we aankwamen, het wachten vonden we niet erg, heerlijk even rusten op een bank met uitzicht over het water. Met de overtocht gingen we van Nederland boven de grote rivieren naar Nederland beneden de grote rivieren. De kapitein haalde voor de passagiers de snoep pot uit de kast. De overtocht was leuk een mooie afwisseling op het lopen. Het einde van de wandeling kwam in zicht, de laatste loodjes waren zwaar, maar we hadden het gered !
Lia en Karin hadden inmiddels de boodschappen gedaan en de voorbereidingen getroffen voor het avondeten, wat we zeer waardeerden.
Zaterdagavond werd de strijdbijl tussen de jongens en de meisjes weer opgepakt. Er werd fanatiek gestreden om zo goed mogelijk uit te beelden. Wat uiteindelijk voor de mannen (nog een klein beetje geholpen door Karin) een kleine winst opleverde.
Zelhem-Braamt
Zelf had ik bij deze tocht echt een zondag gevoel, prachtig zonnig windstil wandel weer, over mooie vlakke zandpaden door stille kleine dorpjes rondom in de boerderijen met maisvelden en braamstruiken. Het kon niet beter. Genieten.
Halverwege de wandeling kwamen we bij de 14e eeuwse havenzate kasteel Slangenburg, We konden in een van de bijgebouwen van het kasteel, heerlijk rusten en genieten van de koffie met . . . jawel appel-notentaart.
Het landschap bleef hetzelfde, bossen met daartussen maisvelden, wat dan ook weer handig was voor degenen onder ons met een niet al te sterke blaas.
Zo kwamen we weer terug in Braamt waar we met elkaar op het zonnige terras van Auberge Graaf-Hendrik genoten van een biertje of frisje en waren trots op onszelf!
Terug naar onze “villa’s” op Landal Stroombroek, het merendeel van de groep met de auto en Berry en Alexander ach, die liepen gewoon . . . . . .
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
