4e verslag: Rolde- Schoonloo - Sleen

25-26-27 oktober 2013

Traject: Rolde-Sleen (etappe 6-7 boekje 2){ben niet zeker}
Afstand (km): 42 km
Weersomstandigheden: 12-16 0C, zonnig en neerslag
Verslaglegging: Berry
Deelnemers: Henk/Alexander/Berry/Lia/Jeanne/Lambert/Sandra/Carla/Janny/Wiljan

Verslag
Op vrijdag 25 oktober kwam iedereentussen vijf en zes tezamen in Westerbork op het Landgoed Het Timmerholt. Rond zeven uur Alexander nog van de trein gehaald in Bijlen en de groep was compleet op Heinze na. Ondertussen waren de huiskamers aangepast in een eetkamer en een zitkamer. Heerlijk met een hapje en een drankje even uitrusten van de redelijk lange reis. Even overleg over de te lopen route en vooral de afstand. De stelling is dat 20 km per dag ons maximum is om te wandelen. Op zaterdag is de route 18 km dus dat past goed. De zondag met 24 km en nergens een horeca gelegenheid vormt een groter probleem maar er is besloten om dat ter plekke aan te passen zo goed als het kan.
Nu iedereen er is kunnen we aan tafel, in de eetkamer, om een lekker soepje, stokbrood met kruidenboter, rijst met vlees, doperwtjes met worteltjes en een paar soorten toetjes op te eten. Heerlijk, zelfs na meerder keren op te scheppen was er nog rijkelijk over. De avond werd afgesloten met een glaasje.
Zaterdagochtend stonden we op rond zeven uur. Sommige waren zelfs al om zes uit hun bed. Konden waarschijnlijk niet wachten om aan de wandeling te beginnen. Om acht uur was iedereen aan de ontbijttafel die goed gevuld was met ieders zijn zelf meegebrachte ontbijt.
Rond negen uur brak de tijd aan om te vertrekken naar Rolde. Eerst even één auto{mooie bolide van Lambert} in Schoonlo parkeren op het eindpunt. Bij de hunebedden van Rolde net achter het oude kerkhof en de middeleeuwse kerk nog wat foto’s genomen. Ja want zo’n hunebed zien we toch niet iedere dag. Sommige met rugzakken begonnen we onze voortzetting van het Pieterpad. Het zonnetje erbij, langs Landgoed Tolhek, richting Anderen. Bij Het Andersche Diep even pauze en zo konden onze achterblijvers rustig inlopen. Ieder zijn eigen tempo want dat hou je het langste vol. Langs een groot veld met gele bloemetjes, over de Drentsche Aa en het Andersche Diep. Zo nu en dan over de draad klimmen die waarschijnlijk onder stroom stond. Dat laatste maar niet geprobeerd. Oog in oog met het los lopend vee, voor het ras moet je bij Wiljan zijn, weet ik niet meer. Het pad volgen om vervolgens de Hondsrug in te lopen. Ondertussen werd zo nu en dan ons territorium afgebakend met hier en daar een plasje. Langs vele soorten paddenstoelen leidde de weg ons naar perceel 46 waar een bankje ons een welverdiende pauze gaf. Enkele van ons maakte kennis met een kudde koeien die nieuwsgierig naar hun toe kwamen. Over het Meindersveen, richting Grolloo naar het enige horeca adres wat we op de kaart konden vinden: Camping Groepsaccommodatie De Warme Bossen. Natuurlijk was die gesloten maar toch even een zelf meegebrachte versnapering genuttigd. Toch maar weer verder over de Schoonloër Strubben richting Schoonlo. Onderweg een bordje met St. Pieterberg 410 km tegen gekomen wat er de moet goed in hield. Ietwat vermoeid kwamen we in Schoonlo aan bij ons eindpunt café restaurant Hegeman. Heerlijk op het terras in het zonnetje en dat al om een uur of twee. De innere mens verwent met een boerenjongens-appelgebak met slagroom, terwijl we bekogeld werden met eikels uit de boom. Een enkele eikel trof behoorlijk raak maar dat maakte het daar zitten iets meer spannend. Maar helaas de tijd was aangebroken om in de bolide van Lambert te begeven naar ons beginpunt om de andere auto’s op te halen. Eenmaal terug in Schoonlo hebben we twee rozen bij de trekkerskei gelegd en met zijn alle voor de foto geposeerd. Ons oog was toen gevallen op een tingieterij {Zimtin} die aan de overkant gelegen was. Iedereen naar binnen om een kijkje te nemen. Dat waren ze blijkbaar niet gewend.
Terug in ons huis in Westerbork ging een gedeelte van de groep een kleine verkenningstocht over het park maken terwijl de rest aan de voorbereiding van de gourmet begon. Tijdens het eten kreeg Henk een telefoontje van Heinze met het mooie bericht dan ze gaan trouwen. We hadden meer dan genoeg en van de zes schalen bleven er twee volle over. Ik weet niet meer zeker of er van die satehsaus met stukjes nog iets over was?
Nog kort wat televisie gekeken en een kop koffie met een glaasje Amaretto ingeschonken. Daarna het beruchte spel Hints gespeeld met Pictionary-kaarten. De mannen tegen de vrouwen. Wie er gewonnen heeft wil ik niet zeggen, zo houden we de vrede. Het was wel heel leerzaam, ik wist niet dat enkels op je kuiten zitten? Een stapelbed twee horizontale bewegingen voorstelde. Verder hadden we de ballenboom, theezakje, wereldbol, motten in het gordijn en niet te vergeten het eren van{ een sierlijke beweging van boven naar onder met de armen}. Je kon zien dat Wiljan die vaker had gedaan. Uiteindelijk gingen we allen slapen zodat we er zondags weer vroeg uit konden.
Zondag om zes uur opgestaan, ja je leest het goed. Moet wel gezegd worden dat de wintertijd een uurtje later aan gaf, maar toch vroeg dus. Weer een lekker ontbijt en in de auto naar ons eindpunt van gisteren. Lambert was nogal grieperig en bleef in het huisje uitzieken. Bij Hegeman ons pad weer gevonden en op weg naar Sleen, het nieuwe eindpunt. Het zonnetje kwam nog even gedag zeggen alvorens de wolken het overnamen. Mooie paden door het Hart Van Drenthe. Het eerste uur droog maar daarna harde wind en veel regen. Nergens een café of zo te bekennen totdat we rond tien uur een A-viertje zagen met OPEN, Koffie & thee, zelfbediening. In een schuur was een keukentje waar je zelf koffie en thee kon zetten. Een kleine vergoeding werd gevraagd wat het zeker waard was. Je kon nog naar toilet en als je wou douchen. Zelfs koeken waren te verkrijgen. Wat een genot als je niets had verwacht. Het was een welkome verrassing. We hebben een klein bedankje geschreven in het boek dat daar lag bij “De Wenning”. Terug gingen op ons pad lopende langs de Highlanders, gelukkig hing er een draad om ze op afstand te houden. Het was ondertussen bijna droog geworden. Even verder een gebied waar de zandhagedis moet leven. Wij hebben er geen enkele gezien. Over de brug van het Oranjekanaal het Sleenerzand op. Weer een bord van de Pieterberg, nu maar 396 km meer. Op dit stuk lagen er diverse mierenhopen, sommige waren erg hoog. Verderop een vliegtuigmonument ter nagedachtenis van een neergestort Engels vliegtuig, wat gebeurd was op 14 mei 1943{voor wie het weten wil}. Op het eind van het Sleenerzand was een tunnel onder de weg waar we mooi op de zijkant van het pad konden zitten. Wiljan checkte zijn knie, die wou niet meer zo. Carla genoot in alle stilte van haar broodje met kaas. Nog zo’n 3,3 km te gaan naar Sleen. Het volgende stuk waren we uit de bossen en dat was aan de wind te merken. Gelukkig hadden we hem niet pal van voren maar een beetje in de zij en soms van achteren. Met het zonnetje aan de hemel kwamen we in Sleen aan. Daar vonden we al snel “De Deel”, de enigste horeca gelegenheid gevestigd in een oude boerderij. Hier namen we koffie met gebak om onze energie weer aan te vullen. Rond drie uur de auto’s weer opgehaald bij Hegeman en terug naar Westerbork Zuidveld. Ter afsluiting alles op de bakplaat gedaan wat we gisteren nog over hadden. Het was nog genoeg voor iedereen. Na het opruimen en {veeg}zuiver achterlaten van de woningen, zo rond vijf uur gingen we richting huis. Met op de eerste dag 18 km en op zondag nog 24 km gelopen te hebben, mag je zeggen dat we een sportief maar ook gezellig weekend achter de rug hebben.
Op naar de volgende wandeling die op 24 november 2013 is.