14e verslag Venlo - Swalmen - Montfoort
Door: Karin
Blijf op de hoogte en volg Pieterpad
01 Januari 2016 | Nederland, Ommen
20 - 21- 22 november 2015
Trajecten: Venlo – Swalmen (23 km) en Swalmen – Montfoort (21 km)
Deelnemers: Henk, Alexander, Theus, Berry, Lia, Jannie, Wiljan, Carla, Sandra, Jeanne, Karin
Verblijf: Maaspark Boschmolenplas, Heel
Verslag: Karin
In november konden de wandelschoenen weer uit het vet, want er stonden twee halve marathons op het programma voor de Pieterpad-lopers. De routes waren uitgestippeld in Limburg en dus snelden wij ons op vrijdag naar de Boschmolenplas in Heel. Daar troffen we huisjes aan zo groot dat je er in kon verdwalen, met twee badkamers per huisje, maar wel met vieze lakens en zonder al te veel messen.
Het programma van vrijdagavond: stamppot van Sandra. Frans en Lambert waren er ook, natuurlijk om ons allen uit te zwaaien, maar Lambert ook om de mannen te versterken bij de jongens tegen de meisjes en Frans, was jij er nou om de stamppot klaar te maken? Na het eten was het tijd voor koffie (uit de categorie: het duurt even, maar dan heb je ook wat) met een gebakje van Alexander en Karin, die hadden namelijk op donderdag de koopacte voor hun nieuwe huis getekend. De avond werd afgesloten met een potje pictionary/hints, waarbij de dames op het nippertje wederom te sterk bleken voor de heren: 27 – 26.
Omdat het in november al vroeg donker wordt en we wel de finish bij daglicht wilden halen, werd er vroeg opgestaan om aan de langste wandeling van het weekend te beginnen. We startten fanatiek, want in de eerste ruk werd al 13 km op de teller gezet. Bij de Grens aangekomen was het tijd voor een heerlijke Limburgse vlaai of soep voor de liefhebber en konden we de tocht daarna weer vervolgen. We liepen langs de grens en finishten mooi bij daglicht in Swalmen, waar we de route afsloten met een kopje koffie bij de Mert, het voormalig Raadhuis aan de markt. Voor de deur stonden mooie borstels klaar om de schoenen mee schoon te maken. Nadat we weer met evenveel tandenborstels als personen waren, konden we terugkeren naar onze tijdelijke thuisbasis in Heel. Wandelen maakt hongerig, en daarom werden we thuis, na de verdiende biertjes, wijntjes of portjes, getrakteerd op friet van Harry. Zoals de naam al doet vermoeden: Harry is een Chinees, vraag maar na aan Sandra en Lia, die kunnen het weten. Wat Sandra daarnaast ook weet is hoe je het bad vult met water. Zet hem zorgvuldig op 52 graden (beslist niet hoger of lager) en je kunt genieten van een heerlijk ontspanmoment! Na deze versnaperingen en ontspanning zocht iedereen moe, maar voldaan het bed op en kon er niets meer veranderd worden aan de 1-0 voorsprong van de dames. Zij bleken dan ook de winnaars van weekend 20-22 november.
Ook op zondag mochten we vroeg uit de veren, een tocht van 21 km stond op het programma. Dit keer een tocht met een hoop dieren onderweg: we hebben roofvogels gespot, liepen langs een hondenoefenterrein en moesten zelfs een stuk tussen de koeien door! Ook zondag maakten we even tijd voor een pauze met koffie en een truffel Carrefour. De wijze (oude) mannen uit het dorp waren al druk met een spelletje kaarten. Regels: je drinkt er bier bij en twee keer winst is naar huis. Na deze pauze slingerden we nog 10 kilometer door de blubber. Aangekomen in de finishplaats Montfort troffen we een bruisende kermis aan en doken we de kroeg in. Hier genoten we van een heerlijke Limburgse vlaai die uiteraard samen gingen met Limburgse gezelligheid. Hierbij was ook Frans van de partij, die er daarmee voor zorgde dat er minder auto’s terug hoefden te rijden via Montfort, Frans: dankjewel! Wel moest men nu met vier slanke mensen achterin. Tja, na zo veel kilometers wandelen is dat natuurlijk voor ons geen probleem meer!
Nadat iedereen weer was teruggekomen in het huis in Heel, genoten we nog even van een hapje en een drankje en keerden we allen tevreden huiswaarts. Drieëntwintig plus eenentwintig kilometer: check!
Trajecten: Venlo – Swalmen (23 km) en Swalmen – Montfoort (21 km)
Deelnemers: Henk, Alexander, Theus, Berry, Lia, Jannie, Wiljan, Carla, Sandra, Jeanne, Karin
Verblijf: Maaspark Boschmolenplas, Heel
Verslag: Karin
In november konden de wandelschoenen weer uit het vet, want er stonden twee halve marathons op het programma voor de Pieterpad-lopers. De routes waren uitgestippeld in Limburg en dus snelden wij ons op vrijdag naar de Boschmolenplas in Heel. Daar troffen we huisjes aan zo groot dat je er in kon verdwalen, met twee badkamers per huisje, maar wel met vieze lakens en zonder al te veel messen.
Het programma van vrijdagavond: stamppot van Sandra. Frans en Lambert waren er ook, natuurlijk om ons allen uit te zwaaien, maar Lambert ook om de mannen te versterken bij de jongens tegen de meisjes en Frans, was jij er nou om de stamppot klaar te maken? Na het eten was het tijd voor koffie (uit de categorie: het duurt even, maar dan heb je ook wat) met een gebakje van Alexander en Karin, die hadden namelijk op donderdag de koopacte voor hun nieuwe huis getekend. De avond werd afgesloten met een potje pictionary/hints, waarbij de dames op het nippertje wederom te sterk bleken voor de heren: 27 – 26.
Omdat het in november al vroeg donker wordt en we wel de finish bij daglicht wilden halen, werd er vroeg opgestaan om aan de langste wandeling van het weekend te beginnen. We startten fanatiek, want in de eerste ruk werd al 13 km op de teller gezet. Bij de Grens aangekomen was het tijd voor een heerlijke Limburgse vlaai of soep voor de liefhebber en konden we de tocht daarna weer vervolgen. We liepen langs de grens en finishten mooi bij daglicht in Swalmen, waar we de route afsloten met een kopje koffie bij de Mert, het voormalig Raadhuis aan de markt. Voor de deur stonden mooie borstels klaar om de schoenen mee schoon te maken. Nadat we weer met evenveel tandenborstels als personen waren, konden we terugkeren naar onze tijdelijke thuisbasis in Heel. Wandelen maakt hongerig, en daarom werden we thuis, na de verdiende biertjes, wijntjes of portjes, getrakteerd op friet van Harry. Zoals de naam al doet vermoeden: Harry is een Chinees, vraag maar na aan Sandra en Lia, die kunnen het weten. Wat Sandra daarnaast ook weet is hoe je het bad vult met water. Zet hem zorgvuldig op 52 graden (beslist niet hoger of lager) en je kunt genieten van een heerlijk ontspanmoment! Na deze versnaperingen en ontspanning zocht iedereen moe, maar voldaan het bed op en kon er niets meer veranderd worden aan de 1-0 voorsprong van de dames. Zij bleken dan ook de winnaars van weekend 20-22 november.
Ook op zondag mochten we vroeg uit de veren, een tocht van 21 km stond op het programma. Dit keer een tocht met een hoop dieren onderweg: we hebben roofvogels gespot, liepen langs een hondenoefenterrein en moesten zelfs een stuk tussen de koeien door! Ook zondag maakten we even tijd voor een pauze met koffie en een truffel Carrefour. De wijze (oude) mannen uit het dorp waren al druk met een spelletje kaarten. Regels: je drinkt er bier bij en twee keer winst is naar huis. Na deze pauze slingerden we nog 10 kilometer door de blubber. Aangekomen in de finishplaats Montfort troffen we een bruisende kermis aan en doken we de kroeg in. Hier genoten we van een heerlijke Limburgse vlaai die uiteraard samen gingen met Limburgse gezelligheid. Hierbij was ook Frans van de partij, die er daarmee voor zorgde dat er minder auto’s terug hoefden te rijden via Montfort, Frans: dankjewel! Wel moest men nu met vier slanke mensen achterin. Tja, na zo veel kilometers wandelen is dat natuurlijk voor ons geen probleem meer!
Nadat iedereen weer was teruggekomen in het huis in Heel, genoten we nog even van een hapje en een drankje en keerden we allen tevreden huiswaarts. Drieëntwintig plus eenentwintig kilometer: check!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
